zycie-jest-smutne

Rozpoczeły się dziś ferie.Dla ludzi lubianych, dla ludzi popularnych są to dwa tygodnie odpoczynku od szkoły, dla mnie jest to odpoczynek od poniżania, uderzania, od płaczu pomiędzy regałami książek w bibliotece.Wiem, sytuacja w domu też nie jest najlepsza.Matka do końca się rozpiła, już nawet nie pamięta mojego imienia... ojca nie widziałam od dawna... W domu też bywam bardzo rzadko, bo to nie jest przyjemne widzieć matkę we włach i własnych wymiocinach. Nie da sobie pomóc, odtrąca mnie ... wyzywa więc jej nie pomagam ... wychodzę wcześnie rano wracam nocą. Gdzie bywam przez cały dzień?Chodze po moim mieście bez najmiejszego celu, bez nadzieji na lepsze  życie... ale wole to niż szkołe czy siedzenie w pokoju w którym smierci wymiocinami.Tak będa wygladać moje ferie, ja i miasto.Szwędanie się bez celu czasem z oczami pełnymi łez ... przecieżnie zrobiłam nic aby wylewać tyle łez a może jednak coś zrobiłam ? ? ?

...smutek ...

...we mnie jest smutek ...

...we mnie jest duży smutek ....

...życie jest smutne :( ...

Zadaję sobie to pytanie od bardzo bardzo dawna ... i ... heh nie potrafię znaleść odpowiedzi, bo przecież nie wszyscy nienawidzą swojego życia, przecież niektórzy są z niego zadowoleni, szkoda tylko że ja nie jestem zadowolona ze swojego marnego życia ... Dziewczyna z klasy zrzyciła mnie dziś ze schodów.Za co? - spytałam się jej kiedy zobaczyłam jej nogi koło mojej głowy.Jej odpowiedź brzmiała : "Bo ustałaś mi na drodze, nie lubię kiedy idziesz przedemną bo śmierdzisz, chciałam się pozbyć smrodu" - i się wtedy roześmiała ... pomyślałam wtedy sobie : "Dobrze że mnie nie kopnęła kiedy tak stała nademną..." Wydawała mi się taka wielka i władcza. Chciałam się tam rozpłakać, prawie płakałam ale naszły mnie takie myśli :" Po co mają widzieć że płaczę? Po to aby mieli kolejny powód do nabijania się ze mnie?" Wstałam więc z tamtego miejsca na które wszyscy się patrzyli i poszłam do biblioteki gdzie nikt mnie nie zna, gdzie mogę spokojnie przesiedzieć przerwę bo ludzie z mojej klasy sa zbyt "mądrzy" aby tam chodzić i przeczytać coś takiego jak książka.Tam ... pośród książek, poleciały mi łzy cierpienia, łzy bólu, łzy rozgoryczenia. Naszły mnie kolejne samobójcze myśli, są coraz bliżej mnie.Teraz już nawet nie mam rodziny, nie mam już dla kogo żyć, tamten pies zginął pod kołami ciężarówki ... nawet on mnie opuścił ... teraz ja chciałabym do niego dołączyć ... może po śmierci moje życie nabrałoby sensu ...?

... smutne ...

.... życie jest smutne ...

Ehhh, coraz częściej mam dość samej siebie.Dlaczego ludzie mnie nie nawidzą co zrobiłam..? Dlaczego się urodziłam ..?Wcale się na ten świat nie pchałam .... hehe matka mi wczoraj wieczorem powiedziała :"Zniknij z mojego życia, Twoje narodziny były pomyłką" hehe moja rodzina ... moja rodzina .... nie mam już nikogo NIKOGO !!!!!!!! ;((((((( Ojca nie widziałam od dawna... nie ma już mojej rodziny.Wiedziałam ze ona się rozpadnie prędzej czy później, to było wiadome.Ojciec alkoholik,matka .... nie  nie przyznaje się do własnych dzieci..... ;(((((( Dlaczego mi się to przytrafiło... już nawet nie mogę liczyć na zrozumienie w domu... :///// A o szkole już nie warto wspomonać, tam też jestem nikim,dlaczego? :( Dlaczego teraz spływa mi łza po policzku?

...smutne...

... to smutne ...

Jestem chora ... zwolniłam się dziś z lekcji bo po prostu bym nie wysiedziała więcej.Po raz pierwszy w życiu naprawdę gówno obchodziło mnie to co mówili ludzie z mojej klasy na mój temat kiedy stałam przy biurku nauczycielki i prosiłam o zwolnienie do domku przez chorobę. Byłam strasznie blada, świat wirował, z reszta nadal wiruje.Moi wspaniali koledzy mówili dziś :" Ohhh, śmierć po Ciebie wywłoko idzie", "No wreście nie będziemy musieli się z Tobą urzerać" , "Idź stąd bo się porzygam..." hehe śmieszne, choć bardzo źle się czuje to także czuję ulgę że mogłam opuścić o 6 godzin szybciej szkołe, pójść do domku, położyć się spać i zapomnieć o życiu.Teraz... teraz myślę nad sensem życia ... ojce nie widziałam od 3 dni, nie wrócił do domu, co się z nim dzieje?Gdzie się podziewa?Zapewne znowu pije gdzieś pod sklepem z "kolegami" ... a matka... matka mnie nie zauważa... ma własne życie które także widzi w butelce... skąd mam lekarstwa? Ukradłam jej pare groszy na tabletki i wapno...

...jestem złodziejka?...

...to smutne...

Życie nie ma sensu po prostu nie ma.Nie mam siły na walkę z ludzmi, nie potrafię ich do siebie przekonać, nie potrafię z nimi rozmawiać "ich językiem" wogóle co to znaczy ich językiem..? To że nie klnę jak wszyscy? To że nie wyzywam nikogo od szmat? Chyba ... uważajcie mnie za tchórza, nie będzie mi to przeszkadzać ale ja już nie chce stykać się z tymi problemami ... nie chce ;( radzicie mi .. dzięki Wam za to ale to naprawdę nie skutkuje ;( jestem kimś kogo Oni nie umią zaakceptować ;(